Harry van Nie
Zondag 25 t/m dinsdag 27 augustus 2019
Een extra lange heenreis
Mijn heenreis duurde maar liefst 12 uur langer dan gepland! Mijn vlucht met de SAS naar Kopenhagen was vertraagd, waardoor ik mijn eerste en ook tweede aansluiting miste. Na veel zoeken en vragen en wat gedoe is het een enorme opluchting dat ik uiteindelijk toch nog op maandag de 26e meekan naar Makassar. Extra kosten vanwege 10 kilo overgewicht bagage (die 30 kilo mocht wel mee met Singapore Airlines, maar niet met Batik Air), de kosten van een extra ticket en vooral een hoop stress. Later zal ik de kosten moeten verhalen bij de SAS. Om 23.00 uur ben ik in mijn hotel… 36 uur reizen verder.
De volgende ochtend ga ik met de bus door naar Toraja. Daar kan ik echt uit gaan rusten. Nu is een douche en een bed het enige wat belangrijk is.
Dat ik de volgende ochtend na gek genoeg een halve nacht slapen braaf om 8.30 aan de weg zit te wachten op de bus naar Toraja is wellicht wel erg Nederlands. Van de portier van het hotel krijg ik een krukje.
Dan een laat vertrek en een lange pauze. Dat we pas voorbij 20.30 uur in Rantepao (Toraja) aankwamen is daardoor niet zo gek. Had echt veel eerder kunnen zijn.
Door vermoeidheid was ik inmiddels aan het hallucineren. Ik zag allemaal dingen die er niet waren en wat er wel was herkende ik niet. Gelukkig had mijn contactpersoon Stephanie tevoren, heel slim, met de chauffeur afgesproken om mij bij het eindpunt af te zetten. Kon niet missen en inderdaad daar stond ze ook, met haar man Bonto om me met de auto naar Sulawesi Castle te brengen, het onderkomen dat gerund wordt door Sarah. Daar wachtte een heerlijke maaltijd, gezelligheid en een kamer met een heel erg lekker bed…. morgen zien we verder!
Hoe kan jouw bijdrage zo’n groot verschil maken ?
Het minimumloon was in 2019 voor Zuid-Sulawesi 2.860.382 rp. per maand (omgerekend € 163,45). Rijst kost voor een gezin ongeveer € 90 per maand. Geen werk betekent geen inkomsten; het sociale vangnet is de familie.
Als er noodzakelijke grote uitgaven zijn moet daarvoor veelal een lening worden afgesloten tegen 2½% rente per maand (30% per jaar).
Dit betekent dat veel mensen in het werkgebied van de Stichting arm zijn en jouw Euro is daar bovendien veel meer waard dan hier.
In Indonesië is vrijwel niemand verzekerd voor ziektekosten. Het nieuwe systeem wordt niet vertrouwd en het premiegeld ontbreekt, waardoor zelden besloten wordt om kinderen te laten behandelen. Hulp is dus heel hard nodig!
Wij beperken de kosten voor overhead zo ver mogelijk. Zo betalen de de vrijwilligers het grootste deel van hun kosten zelf. Wat wel geld kost dat zijn: