Zaterdag 31 augustus 2019
2e werkdag
Zaterdag 31 augustus
2e werkdag
Fabrian (17) is ook een kind dat ik al voor de 5e keer bezoek. Vooral z’n romp is gegroeid en door de scoliose krijgt hij een torsie (verdraaiing) in z’n bovenrug. Dat is niet helemaal tegen te houden maar aandacht geven aan opstrekken en tegen-roteren kan geen kwaad.
Fabrian wordt al lang door z’n moeder goed verzorgd en er hangt een fijne sfeer in huis. Hoe de familiebanden precies zijn weet ik niet maar er is wel een baby bijgekomen, net 2 weken oud. Kind van een zus van Fabrian lijkt me zo. Het gaat goed met Fabrian, dat wil zeggen, hij is verder gezond en beter wordt het niet. Zijn spasme blijft over de jaren wat het is, maar iets anders kun je ook niet verwachten. Het feit dat hij zo goed verzorgd wordt en dat z’n moeder met hem oefent is doorslaggevend voor zijn gezondheid. Er pruttelt wel wat in z’n bovenste luchtwegen dus dat moeten ze in de gaten houden want hij hoest niet makkelijk. Gelukkig laat z’n moeder hem ook dagelijks zitten. Dat is goed voor hem en z’n motoriek, maar ook goed voor z’n luchtwegen. Hoesten is iets minder moeilijk dan.
Vrolijk worden we uitgezwaaid!
Misel (10) is nieuw. Op verzoek van Peter Stok, een Nederlandse man die zich met name bezighoudt met een nieuw weeshuis in Makassar, gaan we haar bezoeken. Als we na een lange tocht over hele slechte, smalle weggetjes langs afgronden aankomen ziet Anette heel bleek en het terrein er verlaten uit.
Vier huizen: naast elkaar een gewoon huis en een Tonkonan (traditioneel Torajaans huis) met er tegenover nog twee Tonkonans. Omdat Misel alleen thuis is met haar broertje en zusje en niet weet wie we zijn draait ze de deur op slot. Ach gut, wat een overval, want we zijn ook nog eens met veel, waarvan twee blanke mensen…. Schoorvoetend laat ze ons toe op het balkon en gaan we heel voorzichtig vragen wie ze is en zo meer. Ze kan heel helder vertellen en haar schrik maakt plaats voor vertrouwen en nieuwsgierigheid. Ze heeft problemen met lopen, maar gaat ondanks dat wel naar school. Dat is daar best ver weg, maar ze wordt gehaald en gebracht. Ze woont met haar oma en broertje en nog een zusje of nichtje. Ze heeft er veel meer over verteld maar dat ben ik vergeten.
Omdat het allemaal spannend genoeg is lijkt het ons handig dat Anette start met onderzoeken. Wat belemmert haar staan en lopen? Ze is aan beide benen licht spastisch, staat met de knieën naar binnen gedraaid en heeft rechts een klompvoetje. Als ze staat kan ze niet goed strekken in haar rug. Bij verder onderzoek blijkt dat er ondanks het spasme een redelijke beweeglijkheid is in heupen en knieën. Alleen haar rug doet het minder. Ze heeft in haar onderrug geen holte maar een bolling. Doet ons denken aan de groeistoornis van Cici, maar dan in een veel lichtere vorm. Haar armen zijn ook relatief te lang (of eigenlijk is haar rompje te kort). Mogelijk heeft die onnatuurlijke kromming te maken met het spasme in haar benen. In ieder geval heeft het invloed op haar houding.
We bedenken een eenvoudig oefenprogramma dat ze dagelijks kan doen en haar broertje moet haar dan een beetje helpen. Als het lukt ga ik er voor m’n vertrek nog een keer langs. Niet alleen om de oefeningen te controleren maar ook als aanmoediging. Ze is een super slimme meid en heel erg gemotiveerd om te oefenen. Ook daarin lijkt ze op Cici.
